آموزشگاه زبان انگلیسی خوب کجا برم؟
خیلی ها از بچگی آموزشگاه زبان میرن ولی هنوز بلد نیستن درست صحبت کنند. خیلی ها با شور و انگیزه زیادی رفتن و آموزشگاه زبان انگلیسی ثبت نام کردن اما بعد از یکی دو ترم، کلاس رو رها کردند دلیلش هم احتمالا کیفیت پایین آموزشگاه یا اخلاق بد اساتیدش بوده و اونها رو از زبان زده کرده. خب اینجا میخوایم یادبگیریم اولین خشت یادگیری زبان رو درست بگذاریم تا ساختمان زبانمون یک برج زیبا باشه بعد از یک سال، نه اینکه قبل از اینکه به ساخت طبقه دومش برسه فروبریزه!!
با وجود این همه آموزشگاه زبان انگلیسی خوب در سطح شهر من بهتون حق میدم که بگید انتخاب کلاس زبان خوب سخته.
ببینید من در اینجا فقط از تجربیات خودم صحبت میکنم و ممکنه بعضی جاهای حرفام مخالف نظر خیلی های دیگه باشه، مسیری که رفتم رو اینجا تشریح میکنم.
نکته اول: تعداد افراد کلاس نباید بیش از اندازه باشه.
بین ۴ تا ۹ نفر مناسب هستش. شما باید فرصت بکنید که صحبت کنید در کلاس، تا صحبت نکنید راه نمی افتید. اگر در کلاس های ریاضی و ادبیات و فیزیک دبیرستان یا دانشگاه بچه محجوبی بودید و ساکت یه گوشه مینشستید و جزوه های خوبی مینوشتید و تمارین رو به موقع حل میکردید، اینجا باید یه کار دیگه هم بکنید علاوه بر حل تمارین و نوشتن جزوه خوب و اون هم نخود هر آش بودن هست!
هر بحثی که باز شد شما اظهار نظر کنید، شاید شما آقا هستید و مثلا یک بحثی بین خانم ها راه میفته راجع به مد و لباس، و شما حالتون به هم میخوره از دیدن این منظره!(شبیه اتفاقی که وقتی زن ها باهم میرن خرید اونجا پیش میاد!)، شما در این شرایط حتما باید وارد صحبت بشید! یه راهی پبدا کنید من نمیدونم چجوری! اگر چیزی به نظرتون نرسید، سوال بپرسید راجع به داستانی که داشتن تعریف میکردن.
سوال سازی و سوال پرسیدن در زبان انگلیسی یکی از مهم ترین مباحث هست حتما به اندازه کافی تمرین کنید. پس چی شد؟! نخود هرآش باش لطفا خواهشا، ساکت نباش سر کلاس.
پس کلاس زبانی میریم که افرادش بین ۴ تا حداکثر۹ نفر باشه. این از این!
نکته دوم: نگاه کنید ببینید چه جور آدم هایی میان توی اون موسسه ثبت نام میکنند.
مثلا توی بعضی کلاس ها انواع مختلف آدم ها از بیزنسمن ای که چند بار در ماه سفر های تجاری به دیگر کشور ها داره گرفته تا دانشجوی دانشکده خلبانی و مدیر یک خبرگذاری ایرانی که خودش عرب هست و فارسی به زور صحبت میکنه شرکت میکنند!(دوستان خوبی هم شدیم با هم!)
اما مثلا در بعضی موسسه های زبان انگلیسی میبینید که اکثر افراد دانش آموز و دانشجو هستند.
البته افراد فرهیخته هم هستن بین کسانی که ثبت نام میکنند اونجا، اما بهتره بدونید قسمت نوجوان و بزرگسال باهم سر کلاس میرند! مثلا اون کلاسی که من بودم، از پسر۱۳ ساله بود تا آقای ۴۰ ساله!
رنج سنی افراد رعایت نمیشه و این میتونه اذیت کننده باشه برای شما.
نکته سوم (مهم) : آموزشگاه هایی هم هستند که خیلی شهره ی عام نیستن!
یعنی یک سری افراد راضی از کیفیت کار این آموزشگاه رو به همدیگه معرفی میکنند و به این شکل زبان آموزان جدید در آموزشگاه ثبت نام میکنند و آموزشگاه هم هرگز هزینه گزاف تبلیغات خرج نمیکنه و در عوض به حقوق دبیرانش اضافه میکنه تا کیفیت کارش بالاتر بره و در نتیجه رضایت زبان آموزان، و در دوباره معرفی شدن به افراد جدید توسط زبان آموزان راضی!
شما هرگز نامی از این آموزشگاه ها نمیشنوید مگر اینکه یکی از دوستان یا آشنایانتون رفته باشه و بیاد و شمارو خبر کنه که همچین جایی هم هست!
این چند خط رو اگر نخونید چیزی از دست نمیدید، کمی خاطره میخوام بگم از دوران کاری خودم و شاید براتون بی فایده باشه، برای دوستان نزدیکم و کسانی که کنجکاوی زیادی دارند مینویسم:
من ۳ سال پیش توی یک شرکتی نماینده فروش بودم، اونجا توی یکی از جلسات هفتگی که تمام نمایندگان و مدیر فروش در یک دفتر جمع شده بودیم و به صحبت های مدیرفروشمون گوش میدادیم، صحبت از یکی از فروشنده ها به میون اومد که خیلی کارش درسته و همه مشتری ها دنبال اسم اون رو میگردند، اینجا بود که من با آقای فروشنده طلایی آشنا شدم.
یکی دو روز بعد که یک روز سخت رو گذرونده بودم و از صبح توی دفتر مشغول کار بودم نزدیک غروب بود که تقریبا همه رفته بودند و فقط من توی اتاق تلفن ها بودم، دیدم که آقای فروشنده طلایی وارد شد و انگار چند تا تماس داشت که باید با تلفن دفتر میگرفت، در خلال تماس هایی که هر دو میگرفتیم گه گداری فرصتی پیش می اومد که باهم دیگر صحبت کنیم.
من از علاقه ام به زبان گفتم و اینکه ای کاش رشته دانشگاه رو زبان انتخاب میکردم و دوست دارم از مهندسی عمران انصراف بدم و این حرفا(این روضه ی انصراف از دانشگاه رو به هر کسی که میرسیدم میخوندم براش!)
فهمیدم رتبه ۲ رقمی آزمون ارشد اورده و داره برای اپلای کارهاش رو انجام میده. خیلی عجیب بود با وجود این همه درس و خانواده و فلان و بیسار، فروشنده ی برتر هم شده بود!
وقتی فهمید به زبان علاقه دارم و حد این علاقه تا جایی هست که دارم دو تا کلاس زبان رو همزمان میرم، از جاش بلند شد و شروع کرد به مصاحبه به زبان انگلیسی با من!
دفتر خالی بود و خداروشکر راحت صحبت کردیم! سطح زبانش از من بهتر بود، مکالمش خیلی قوی تر بود، من یک ایراد گرامری ازش گرفتم و حفظ آبرو کردم(!) ولی انصافا سرعت و روان بودنش توی صحبت من رو تحت تاثیر قرار داد. گفت که یک کلاسی هست توی فلان جا که یک فرد آمریکایی تاسیسش کرده و اگر بری اونجا خودش شخصا تعیین سطحت میکنه وکلی تعریف کرد ازش.
این موند توی ذهن من تا یکسال بعدش، یک سال بعد به سرم زد برم و این آموزشگاه رو ببینم. یک روز زنگ زدم وقت مصاحبه گرفتم و رفتم ثبت نام کردم و کف بر شدم….
افرادی که توی این اموزشگاه (نسبتا مخفی!) ثبت نام میکردند همه خاص بودند. حداقل از افراد برجسته صنف خودشون بودند، دانشجویان دانشگاه تهران و امیرکبیر، مدیر وبسایت و اپلیکیشن هاتگرام(نسخه ای از تلگرام) که به ما گفت دانلود با خط همراه اول از هاتگرام رایگان هست! اینو که گفت همه ساکت شدند سرکلاس(!). گفت بهشون اجازه نمیدن که این قابلیت رو اعلام عمومی کنند. و من که خودم به شخصه از خجالتش در اومدم و چندین گیگ رو حلال کردم!
یکی دیگه از بچه ها که پدرش یک کارخونه دار بود و میگفت هر…(نمیتونم این رو بگم شرمنده!)… خود استاد درس (همون فرد موسس که هم مدیریت میکرد و هم هر ترم یک کلاس رو برمیداشت و تدریس میکرد، به صورت چرخشی هر چهار پنج ترم یکبار با ایشون کلاس داشتیم).
خود ایشون بیست سال بود که توی فارکس و بورس فعالیت میکرد و از خاطرات ترید هایی که کرده بود برامون میگفت(شما فکر کن این دامنه از مباحث مختلف به زبان انگلیسی چه دایره لغاتی رو به ما اضافه کرد!) ایشون پدرش ایرانی بوده و برای تحصیل میره امریکا و اونجا ازدواج میکنه و بچه دار میشه، و ایشون (استاد ما) تا نوجوانیش رو امریکا بوده و بعدش میاد ایران، خیلی شخص شوخ و معاشرتی ای هستش… من بخوام خاطرات این کلاس زبان رو بگم خودش یک کتاب میشه، شاید توی بخش خاطرات سایت بعدا در بارش نوشتم.
نکته چهارم : به مسیر رفت و آمدتون دقت کنید.
اگر مبدا شما منزلتون هست، کلاس زبان به منزل دور نباشه؛ اگر بعد از اداره یا دانشگاه میخواین یک راست برین کلاس، خب این کلاس نباید به اداره یا دانشگاهتون دور باشه. (پس شما میتونید علاوه بر اموزشگاه های نزدیک محل زندگیتون، آموزشگاه های نزدیک محل کار یا تحصیلتون رو هم در دایره انتخابتون قرار بدید)
خلاصه جایی برید که خیلی دور نباشه به شما.
طولانی بودن مسیر رفت و برگشت یکی از عوامل خیلی مهم و جدی در سرد شدن افراد از ادامه دادن کلاس زبان هستش. (نگید نگفتیا!)
نکته پنجم : از فلافلی مامان جون فلافل نخورید! (کسب و کار زنجیره ای هرگز به فکر شما نیست به فکر جیب خودش هست.)
در نهایت باید بگم که کلاس زبانی نرید که حالت زنجیره ای داره.(منظور از حالت زنجیره ای این هست که تعدادشعبه هاش در کشور بیش ازده تاست)
مثلا آموزشگاه هرمس چند تا شعبه داره در کشور ولی تعداد شعبه هاش به ده تا نرسیده هنوز و کیفیتش بد نیست. بگذارید قشنگ توضیح بدم منظورم رو:
یک فست فودی رو در نظر بگیرید، تا وقتی یک شعبه داره همه چیز خوبه، مواد اولیه رو میخره سرخ میکنه میفروشه درآمد داره و همه راضی اند(در بهترین شرایط)، حالا تصور کنین همین فست فودی هزار تا شعبه داره و به یک غول تبدیل شده در صنعت فست فود کشور، روزانه صدها نفر به هر شعبه مراجعه میکنند برای خوردن مثلا فلافل، خب این مجموعه بازارش رو تامین کرده و دیگه سلامت مشتری هاش براش مهم نیست، پول براش مهمه، فروش بیشتر و سریعتر براش مهمه، سبزی جات و گوجه ترشی رو که معمولا سلف سرویس هست رو با مواد نگهداره تازه و براق نگه میداره تا ظاهر رو حفظ بکنه.
حالا یک فلافلی رو در نظر بگیرین که یک زن و شوهر در اون کار میکنند و با عشق آشپزی میکنند، با روغن سوخته و مواد نگهدارنده غذا تحویل مشتری نمیدن، با مشتری رفیق میشن و …
شما اگر بخواین فلافل بخورین قیمت ها یکسان باشه، کدوم رو ترجیح میدین؟ فلافلی مامان جون یا این فلافلی کوچک و سلامت؟
قطعا اگر به فکر سلامتی خودتون باشید مورد دوم رو انتخاب میکنید.
خب در مورد آموزشگاه زبان هم همین هست، تا وقتی تعداد شعبه ها کم هست یا اصلا تک شعبه ای هست آموزشگاه، در بیشتر موارد کیفیت آموزش خوب هست. ولی تعداد شعبه ها که زیاد میشه(سفیر، شکوه و غیره) کیفیت آموزش(کیفیت غذا) کاهش پیدا میکنه و اهمیتش کم میشه برای مدیریت مجموعه، و پول و درآمدزایی و گرفتن شاگرد بیشتر و تبلیغاتِ بیشتر اهمیت پیدا میکنه برای آموزشگاه.
کلاس زبانی برید که مدیریت خوبی داره، حواسش به دبیراش هست، دبیران از جون مایه میگذارند و مهمتر از همه، کسانی که در اون موسسه به عنوان زبان آموز ثبت نام میکنند انسان های فرهیخته ای باشند این مورد آخر از همه مهمتر است.
اگر شانس به شما رو نکرده و هیچ کس از دوستانتون نیومده سراغ شما و مژده بهتون بده که یکی از این آموزشگاه های خواص رو پیدا کرده، شما خودتون باید آستین بالا بزنید و جستجو کنید! فکر کنید رفتین یک شهر غریبه، ظهر شده و شما هنوز نهار نخوردین، دنبال یک رستورانی چیزی میگردین که غذا بخورید(اینهمه من مثال خوردن میزنم چون خودم شکمو هستم متاسفانه!)، رستوران الف و ب رو میبینید، از پشت شیشه نگاهی میاندازید و میبینید که رستوران الف رو کارگران ساختمون با لباس خاکی و پیرمرد های فرتوت و زوار در رفته پر کرده اند، کسانی که احتمالا به سلامتی خودشون اهمیت آنچنانی نمیدن. ولی رستوران ب رو نگاه میکنین و میبینین افراد سطح بالای جامعه مثلا قضات و مهندسین و تجار مشتری های این رستوران اند، ماشین های مدل بالا جلوی این رستوران پارک شده! شما کدوم رستوران رو انتخاب میکنید؟؟؟
مسلما اگر کیفیت برای شما ملاک باشه(که در آموزش و یادگیری هرچیزی بالاخص زبان انگلیسی باید کیفیت ملاک باشه نه کم هزینه کردن)، شما رستوران ب رو انتخاب میکنید. برای پیدا کردن کلاس زبان خوب هم همینطور است، خودتون وارد محیط موسسه مورد نظر بشید و با افراد صحبت کنید(با منشی صحبت نکنید!) سطح افراد رو ببینید و تصمیم بگیرید.گفتم با منشی صحبت نکنید منظورم این بود که از منشی موسسه سوال نپرسید که دبیرانتون دبیران خوبی هستند یانه!؟ یا سوالی که مربوط به کیفیت آموزش بشه، خب مسلما جواب میده بله دبیران ما بهترین دبیران هستند!!!
راجع به منشی تنها چیزی که سنجه ی خوبی هست برای برانداز کردن کیفیت کار موسسه، این هست که خدمتتون میگم(فوت کوزه گری!): اگر منشی موسسه زبان کاملا شاد و سرحال و خندان هست و با مراجعین با ادب و احترام برخورد میکنه، این یک نشانه بسیار مثبت هست که نشان میده این موسسه ارزش داره داخلش ثبت نام کنید، این حاصل تجربیات نه اندک من در زمینه شناخت موسسات زبان هستش و هیچ بیس علمی هم نداره!
حتی اگر منشی از ترس صاحب کارش به شما احترام بگذاره عیبی نداره این نشون میده که معلم هم همچین رویه ای رو پیش خواهد گرفت و از ترس صاحب کارش(مدیر مجموعه) هم که شده خوب کارش رو انجام میده، اگر کسی از کارکنان موسسه از مدیریت موسسه حساب نبره اون موسسه به درد لای جرز دیوار میخوره!
برای یکبار هم که شده اسامی معروف رو کنار بذارید و به روش های درسی جدید در آموزشگاههای دانش بنیان زبان انگلیسی بروید.
