افعال مدال یا افعال کمکی کیفی

از افعال کمکی کیفی استفاده می کنیم تا بتوانیم به نوعی در کیفیت و معنای افعال اصلی جمله تغییر ایجاد کنیم. این افعال به گونه ای لزوم و یا امکان داشتن را به معنای فعل اصلی اضافه می کنند:

can, could may, might will, would shall, should must.

مثال :               

 I can’t speak Chinese.                                                                           
John may arrive late.
Would you like a cup of coffee?
You should see a doctor.
I really must go now

نکته: به افعال زیر توجه کنید :

need

dare

used to

به این افعال، افعال نیمه کمکی کیفی (semi -modal verbs) نیز می گویند، چون گاها شبیه افعال کمکی کیفی عمل کرده و گاها مانند افعال اصلی.

از فعل کمکی کیفی can چه هنگام استفاده می کنیم:

• برای صحبت در مورد توانایی و امکان داشتن چیزی.
• درخواست کردن.
• درخواست اجازه و یا اجازه دادن.

مثال برای صحبت در مورد توانایی و امکان داشتن:

She can drive a car.

مثال برای درخواست کردن:

Can you put the TV on.
Can you be quiet!

مثال برای درخواست اجازه و یا اجازه دادن:

Can I smoke in this room?

You can smoke in the room

از فعل کمکی کیفی could چه هنگام استفاده می کنیم :

• صحبت در مورد توانایی و یا امکان داشتن چیزی در گذشته.
• در خواست کردن.

مثال برای صحبت در مورد توانایی و یا امکان داشتن چیزی در گذشته:

I could swim when I was 5 years old.
My grandmother could speak seven languages.
Could you understand what he was saying?

مثال برای درخواست کردن:

Could you tell me where the bank is, Please?

Could you send me a catalogue, please?

نکته: معمولا از could جهت درخواست از کسی برای انجام کاری استفاده می شود که مودبانه تر از can است.

از فعل اصلی have to چه موقع استفاده کنیم: (التزام شهودی)

• هنگامی که می خواهیم ضرورت چیزی را نشان بدهیم از این فعل استفاده می کنیم. مثال:

Children have to go to school.

In France, you have to drive on the right.

مثالی دیگر:

I do not have to see a doctor.

I have to see a doctor.

I do have to see a doctor.

تنها فرق جمله دوم با سوم این است که جمله سوم تاکید بیشتر برای دیدن دکتر دارد.

از فعل کمکی must به موقع استفاده کنیم: (التزام ذهنی)

منظور از التزام ذهنی این است که انجام عمل به نظر گوینده لازم و ضروری است ولی در حالتی که از have to استفاده می کردیم یک التزام کلی و برای همه بود.

چند مثال:

You must visit us soon.

I must call my mother tomorrow.

چه هنگام از must not یا mustn’t استفاده کنیم:

برای نشان دادن ممنوعیت چیزی از این فعل کمکی استفاده می کنیم.

مثال:

Passengers must not talk to the driver.

Policeman mustn’t drink on duty. Visitors must not smoke. (present)

I mustn’t forget Tara’s Birthday. (future )

نکته: از must not نمی توانیم برای زمان گذشته استفاه کنیم. باید از ساختار های دیگر استفاده کرد:

I couldn’t park outside the parking.

We were not allowed to enter.